á
â
ă
ä
ç
č
ď
đ
é
ë
ě
í
î
ľ
ĺ
ň
ô
ő
ö
ŕ
ř
ş
š
ţ
ť
ů
ú
ű
ü
ý
ž
®
€
ß
Á
Â
Ă
Ä
Ç
Č
Ď
Đ
É
Ë
Ě
Í
Î
Ľ
Ĺ
Ň
Ô
Ő
Ö
Ŕ
Ř
Ş
Š
Ţ
Ť
Ů
Ú
Ű
Ü
Ý
Ž
©
§
µ
Pisarka wciela się w rolę przewodniczki po kraju niesamowitości i nadmiaru. (...) „Niesamowitości” – tak brzmi nazwa pierwszego szlaku wytyczonego w Japonii widzianej oczyma autorki. W tej części książki Bator prezentuje to, co jest dla nas egzotyczne w sensie kulturowym, duchowym. Niesamowity jest nie tylko tytułowy rekin, którego ktoś podrzucił do parku Yoyogi, niezwykłe są także rozmaite sposoby odczuwania świata i style życia Japończyków. Las samobójców to określone realne miejsce w Tokio, ale także przejmujący problem społeczny oraz rodzaj postawy wobec życia, którą Europejczykowi trudno wpisać w swój system wartości.
Pełny tekst recenzji na stronie [link] Katarzyna Nowicka Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy w Zagórowie
Książka ta składa się z kilkudziesięciu krótkich tekstów, które zawierają mnóstwo niezwykle interesujących informacji. Trzeba przyznać, że rozpiętość tematyczna jest naprawdę ogromna. Joanna Bator, wykazując się przy tym niewymuszoną erudycją, zrozumieniem dla inności, oraz niegasnącym zachwytem, opisuje między innymi twórczość Haruki Murakami czy Natsuo Kirino, rolę fotografii w życiu Japończyków, słynny las samobójców w Aokigaharze, święto penisa czy bardzo nieskrępowane podejście do erotyki mieszkańców Kraju Kwitnącej Wiśni. Joannie Bator udało się jeszcze jedno: ukazanie złożoności tradycji z nowoczesnością w kulturze Japonii. Znajdziemy więc w „Rekinie…” szereg faktów dotyczących współczesnej subkultury otaku, czyli fanów życia wirtualnego, miłośników anime i mangi, choroby cywilizacyjnej hikikomori czy pojęciu moe. Ale nie zabraknie tu także garści ciekawostek o epoce Edo (XVII-XIX w.), sztuce iki czyli estetyce codzienności, a także, o chanoyu czyli ceremonii parzenia herbaty. Wszystko to jest bardzo wykwintnie podane i okraszone przemyśleniami filozoficzno-egzystencjalnymi autorki.
Kamila Sośnicka